Réttur þessi á að tryggja að fólk búi við fullnægjandi lífsskilyrði. Það felur í sér að einstaklingur hafi aðgang að nægjanlegu magni af vatni, fæðu, fatnaði, húsaskjóli og fullnægjandi heilsuvernd þegar hennar er þörf.
Allir einstaklingar eiga að hafa möguleika á því að vera fullir þátttakendur í því samfélagi sem þeir búa í, enginn á því að þurfa að upplifa félagslegar hindranir sem aftra þeim frá slíkri þátttöku. Fólk á að geta notið grundvallarréttinda með mannlegri reisn og með virðingu frá öðrum. Enginn á að þurfa að búa við aðstæður þar sem þeir þurfa að upplifa niðurlægingu til að njóta grundvallarmannréttinda. Aðstæður sem þessar eru til dæmis þegar einstaklingur þarf að afla sér lífsviðurværis með ástundun vændis, með betli eða með nauðungarvinnu.
Fullnægjandi lífsskilyrði fela í sér að einstaklingur fái afnotið þeirra lífsskilyrða sem ná yfir fátækramörk þess lands sem í hlut á.
Samkvæmt Alþjóðabankanum eru fátækramörkin skilgreind út frá tveimur þáttum:
a) að einstaklingur hafi nægjanlega fjármuni til þess að greiða fyrir fullnægjandi magn af fæðu og öðrum grundvallarnauðsynjum,
b) að einstaklingur hafi fé til þess að eiga möguleika á að vera fullur þátttakandi í því samfélagi sem hann býr í. Upphæð þess kostnaðar er breytileg eftir því hvaða ríki á í hlut.
Ríki eru skyldug til þess að stefna statt og stöðugt að því að hver einstaklingur undir lögsögu ríkisins fái notið þeirra grundvallarþátta sem nauðsynlegir eru til að lifa sómasamlega í því samfélagi sem þeir eru hluti af.
Réttur til félagslegs öryggis
Alþjóðlegir mannréttindasamningar skilgreina félagslegt öryggi á eftirfarandi hátt:
Félagslegt öryggi er þegar ríkið verndar einstaklinga og þjóðfélagið í heild fyrir alls kyns efnahagslegum og félagslegum vandamálum, líkt og vandamálum sem tengjast öldrun, veikindum, meðgöngu og fæðingu, röskun á atvinnuvenjum, atvinnuleysi, örorku eða dauða. Jafnframt felur vernd ríkisins í sér aðgengilega heilbrigðisþjónustu og niðurgreiðslu gjalda fyrir einstaklinga sem hafa börn á framfæri sínu.
Rétturinn til félagslegs öryggis gerir ráð fyrir því að innan ríkja sé til staðar skilvirkt kerfi sem verndar félagslegt öryggi þjóðfélagsþegnanna. Ríkinu ber skylda til að tryggja að einstaklingar sem á þurfa að halda, fái bætur. Ríkinu er því ekki heimilt að draga úr fjármagni sem ætlað er fyrir félagslega þjónustu.
Rétturinn til félagslegs öryggis leggur þá skyldu á ríki að það tryggi að allir einstaklingar sem í því búa fái grundvallarþörfum sínum mætt.
Félagslegt öryggi í íslenskum rétti
(Eftirfarandi texti er úr 5. kafla bókarinnar Mannréttindi í þrengingum sem hægt er að nálgast í heild sinni hér á vefnum)